Ηλεκτρονικός Υπολογιστής (Η/Υ) Amstrad CPC464

Ο υπολογιστής CPC (Color Personal Computer) 464 του 1984 ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους προσωπικούς υπολογιστές με πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 2 εκατομμύρια στην Δυτική Ευρώπη.
Η Amstrad, που αρχικά δραστηριοποιόταν στο χώρο της αναπαραγωγής ήχου (high fidelity), αποφάσισε να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο καταναλωτικό κοινό. Έκρινε ότι ο κόσμος αναζητά έναν προσωπικό υπολογιστή που να έχει τη δική του οθόνη, ώστε να αφήνει την οικιακή τηλεόραση στη διάθεση της οικογένειας. Επιπλέον θεώρησε ότι ο υπολογιστής, όσο πιο απλός και «συμπαγές» είναι, τόσο πιο φιλικός θα είναι προς τον χρήστη. Με βάση αυτούς τους δύο άξονες, παρουσίασε τον πρώτο της υπολογιστή, τον CPC 464 όπου η κεντρική μονάδα, το πληκτρολόγιο και το κασετόφωνο (datarecorder) είναι ενσωματωμένα σε μία συσκευή που συνδέεται με ένα καλώδιο με την δική του οθόνη που παρέχει και την ηλεκτρική τροφοδοσία.
Όμως πέρα από την επίτευξη των δύο βασικών στόχων (της ξεχωριστής οθόνης και της ενσωμάτωσης των βασικών στοιχείων σε μία συσκευή) ο CPC 464 ήταν ένας ιδιαίτερα προσεγμένος υπολογιστής: διέθετε τον επεξεργαστή Zilog Z80 στα 4 MHz και 64 KB RAM. Χρησιμοποιούσε την “Locomotive Basic”, μια ειδικά τροποποιημένη και πιο γρήγορη εκδοχή της BASIC, και το λειτουργικό σύστημα AMSDOS – σχεδιασμένα από την Amstrad. Για τα γραφικά χρησιμοποιούσε το Motorola 6845 chip που πρόσφερε τρεις δυνατότητες για την εικόνα: την κανονική με 4 χρώματα και ανάλυση 320 x 200 , την υψηλής ανάλυσης με 2 χρώματα και ανάλυση 640 x 200 και τη πολλών χρωμάτων με 16 χρώματα και ανάλυση 160 x 200. Αντίστοιχα για τον ήχο, διέθετε το General  Instrument AY-3-8912 chip που παρείχε ήχο 8 οκτάβων μέσω του ενσωματωμένου ηχείου και με δυνατότητα ρύθμισης της έντασης. Επιπλέον υπήρχε και έξοδος για εξωτερικά ηχεία ή ακουστικά με στερεοφωνικό ήχο. Τέλος υπήρχαν έξοδοι για σύνδεση με εξωτερικό εκτυπωτή, με μονάδα δισκετών (αν και ήταν συμβατός με ένα ειδικό τύπο δισκετών 3΄΄) και με joysticks (2).
Πάρα πολλά προγράμματα και παιχνίδια τροποποιήθηκαν για να είναι συμβατά με τον CPC 464 ενώ υπήρχε και πρόσθετο που μετέτρεπε την οθόνη του υπολογιστή σε τηλεοπτικό δέκτη.
Η τιμή του ήταν σχεδόν όσο μίας τηλεόρασης και ενός κασετόφωνου, δηλαδή πολύ χαμηλή αν σκεφτεί κανείς ότι ο υπολογιστής συνοδευόταν από τη δική του οθόνη. Βέβαια, αν ο χρήστης επέλεγε την έγχρωμη οθόνη, η τιμή ήταν λίγο ακριβότερη.
Ο Amstrad CPC 464 ήταν ο ιδανικός υπολογιστής όχι μόνο για τον έμπειρο χρήστη αλλά και για τον νέο, όχι μόνο για τα παιχνίδια αλλά και για την εργασία -καθώς με ένα πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου μπορούσε να αντικαταστήσει την γραφομηχανή.