Βάση δεδομένων ψηφιοποιημένων αντικειμένων

Συσκευασία 10 δισκετών 5 1/4 ιντσών 1,6 MB Verbatim

Συσκευασία 10 δισκετών 5 1/4 ιντσών 1,6 MB Verbatim
Οι «εύκαμπτες δισκέτες» ή floppy diskettes ήταν το πρώτο μέσο αποθήκευσης και μεταφοράς δεδομένων από ένα υπολογιστή σε έναν άλλο. Απαιτούσαν την κατάλληλη συσκευή για την πρόσβαση (ανάκληση και εγγραφή) στα δεδομένα τους, το Floppy Disk Drive. Το μέσο αποθήκευσης ήταν ένας μαγνητικός δίσκος τοποθετημένος σε ένα πλαστικό περίβλημα που εσωτερικά είχε μία υφασμάτινη επένδυση για να κατακρατά τη σκόνη καθώς ο δίσκος περιστρεφόταν κατά τη χρήση του. Πρωτοεμφανίστηκαν το 1971 από την IBM με μέγεθος 8 ιντσών και χωρητικότητα 80 kilobytes χάρη στην εργασία των Wartner, Thompson, Dalziel, Nilson και Flores. Αν και ανέπτυξαν τη διαδικασία εγγραφής δεδομένων, οι πρώτες δισκέττες δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα καθώς δεν υπήρχε η αντίστοιχη ανάγκη. Σύντομα όμως, τον Μάιο του 1973, οι Harker και Stephenson IBM’s General Systems Division, δημιούργησαν το 3740 Data Entry System για να αντικαταστήσουν την εισαγωγή δεδομένων με διάτρητες κάρτες. Το μέσο αποθήκευσης και μεταφοράς δεδομένων ήταν μία δισκέτα 8 ιντσών με χωρητικότητα 250 kB, η diskette 1, που ισοδυναμούσε με 3000 διάτρητες κάρτες (1).
Το 1976 οι Adkisson και Massaro της Shugart Associates και ο Wang της Wang Laboratories, δημιούργησαν τη δισκέτα των 5 ¼ ιντσών και χωρητικότητας 98,5 KB αρχικά και 110 KB αργότερα, για να μειώσουν το κόστος παραγωγής. Η αντίστοιχη συσκευή πρόσβασης στις δισκέτες, το drive SA-400 χρησιμοποιήθηκε από τους μίκρο – υπολογιστές (προσωπικούς υπολογιστές) που εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή. Η επιτυχία της δισκέτας μικρότερου μεγέθους ήταν πολύ μεγάλη καθώς μέχρι το 1978, εμφανίστηκαν 10 διαφορετικές εταιρίες που κατασκεύαζαν το νέο τύπο δισκέτας. Το 1978 η Tandon παρουσίασε ένα drive που μπορούσε να έχει πρόσβαση και στις δύο πλευρές της δισκέτας, διπλασιάζοντας τη χωρητικότητα της στα 360 KB και εδραιώνοντας τη δισκέτα ως το κυρίαρχο μέσο για την αποθήκευση, ανάκτηση και μεταφορά δεδομένων. Καθώς οι προσωπικοί υπολογιστές των δεκαετιών του 1970 και 1980 δεν είχαν σκληρό δίσκο, χρησιμοποιούσαν δισκέττες 5 ¼ ιντσών για την εκκίνηση τους και την εγκατάσταση των προγραμμάτων.
Γύρω στο 1980 εμφανίστηκαν οι δισκέτες των 3 ½ ιντσών που εκτόπισαν τις δισκέττες των 5 ¼ ιντσών ενώ ως το 1990 εξαφανίστηκαν τα αντίστοιχα drive από τους υπολογιστές.
  • Τίτλος
    Συσκευασία 10 δισκετών 5 1/4 ιντσών 1,6 MB Verbatim
  • Τύπος
    Αποθήκευση δεδομένων
  • Θέμα
    Ηλεκτρονικοί
  • Περιγραφή
    Οι «εύκαμπτες δισκέτες» ή floppy diskettes ήταν το πρώτο μέσο αποθήκευσης και μεταφοράς δεδομένων από ένα υπολογιστή σε έναν άλλο. Απαιτούσαν την κατάλληλη συσκευή για την πρόσβαση (ανάκληση και εγγραφή) στα δεδομένα τους, το Floppy Disk Drive. Το μέσο αποθήκευσης ήταν ένας μαγνητικός δίσκος τοποθετημένος σε ένα πλαστικό περίβλημα που εσωτερικά είχε μία υφασμάτινη επένδυση για να κατακρατά τη σκόνη καθώς ο δίσκος περιστρεφόταν κατά τη χρήση του. Πρωτοεμφανίστηκαν το 1971 από την IBM με μέγεθος 8 ιντσών και χωρητικότητα 80 kilobytes χάρη στην εργασία των Wartner, Thompson, Dalziel, Nilson και Flores. Αν και ανέπτυξαν τη διαδικασία εγγραφής δεδομένων, οι πρώτες δισκέττες δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα καθώς δεν υπήρχε η αντίστοιχη ανάγκη. Σύντομα όμως, τον Μάιο του 1973, οι Harker και Stephenson IBM’s General Systems Division, δημιούργησαν το 3740 Data Entry System για να αντικαταστήσουν την εισαγωγή δεδομένων με διάτρητες κάρτες. Το μέσο αποθήκευσης και μεταφοράς δεδομένων ήταν μία δισκέτα 8 ιντσών με χωρητικότητα 250 kB, η diskette 1, που ισοδυναμούσε με 3000 διάτρητες κάρτες (1).
    Το 1976 οι Adkisson και Massaro της Shugart Associates και ο Wang της Wang Laboratories, δημιούργησαν τη δισκέτα των 5 ¼ ιντσών και χωρητικότητας 98,5 KB αρχικά και 110 KB αργότερα, για να μειώσουν το κόστος παραγωγής. Η αντίστοιχη συσκευή πρόσβασης στις δισκέτες, το drive SA-400 χρησιμοποιήθηκε από τους μίκρο – υπολογιστές (προσωπικούς υπολογιστές) που εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή. Η επιτυχία της δισκέτας μικρότερου μεγέθους ήταν πολύ μεγάλη καθώς μέχρι το 1978, εμφανίστηκαν 10 διαφορετικές εταιρίες που κατασκεύαζαν το νέο τύπο δισκέτας. Το 1978 η Tandon παρουσίασε ένα drive που μπορούσε να έχει πρόσβαση και στις δύο πλευρές της δισκέτας, διπλασιάζοντας τη χωρητικότητα της στα 360 KB και εδραιώνοντας τη δισκέτα ως το κυρίαρχο μέσο για την αποθήκευση, ανάκτηση και μεταφορά δεδομένων. Καθώς οι προσωπικοί υπολογιστές των δεκαετιών του 1970 και 1980 δεν είχαν σκληρό δίσκο, χρησιμοποιούσαν δισκέττες 5 ¼ ιντσών για την εκκίνηση τους και την εγκατάσταση των προγραμμάτων.
    Γύρω στο 1980 εμφανίστηκαν οι δισκέτες των 3 ½ ιντσών που εκτόπισαν τις δισκέττες των 5 ¼ ιντσών ενώ ως το 1990 εξαφανίστηκαν τα αντίστοιχα drive από τους υπολογιστές.
  • Δημιουργός
  • Πηγή
  • Εκδότης
    Κέντρο Διάδοσης Επιστημών & Μουσείο Τεχνολογία
  • Ημερομηνία
  • Συνεισφέρων
  • Δικαιώματα
    http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/deed.el
  • Σχέση
  • Μορφή
  • Γλώσσα
    gre
  • Αναγνωριστικό
  • Εναλλακτικά σχήματα
  • Ψηφιακά Αρχεία