Αυτοκίνητο BMW Isetta

O Renzo Rivolta ήταν ένας Ιταλός βιομήχανος, που έγινε γνωστός κατασκευάζοντας ηλεκτρικά ψυγεία. Κάποια στιγμή, όταν ανέλαβε και την εταιρία οχημάτων ISO, έκανε ένα βήμα παραπέρα, βγάζοντας στην παραγωγή τρεις τύπους ελαφρών scooters. Όμως δεν σταμάτησε εδώ.
Σε συνεργασία με τον Ermenegildo Preti και τον Pierluigi Raggi, παρουσίασε το 1952 αυτό που χαρακτηρίστηκε ως το "ομορφότερο και πιο φημισμένο microcar του κόσμου", το Isetta. Η επίσημη εμφάνιση του έγινε στο σαλόνι του Τορίνο, ένα χρόνο αργότερα. Η μεγάλη επιτυχία έμελλε να έρθει το 1955, όταν απέκτησε και η BMW τα δικαιώματα κατασκευής του. 
Ίσως σήμερα να φαίνεται περίεργο ή και αστείο το γεγονός ότι ένα τέτοιο αυτοκίνητο εύρισκε δεκάδες χιλιάδες αγοραστών, όμως σε κοινωνίες που ακόμη προσπαθούσαν να κλείσουν τις πληγές που είχε αφήσει ο πόλεμος, ήταν από τις ελάχιστες προσιτές εναλλακτικές λύσεις αυτοδύναμης μεταφοράς, εκτός από τη μοτοσικλέτα ή το μοτοποδήλατο.
Μάλιστα σε μια προσπάθεια καλύτερης προώθησης, αυτό το μικροσκοπικό όχημα, τρίτροχο στην αρχή και τετράτροχο στη συνέχεια, με τη μία και μοναδική μπροστινή πόρτα, συμμετείχε στον περίφημο αγώνα Mille Miglia κινούμενο με μέση ωριαία ταχύτητα 61 χλμ/ώρα. Σε μια άλλη απόπειρα, κάλυψε τη διαδρομή Σικελία - Σουηδία σε 62 ώρες, μαζί με τις στάσεις.
Στην Ιταλική έκδοση, η Isetta κατασκευάστηκε από το 1953 μέχρι το 1958, με δίχρονο μονοκύλινδρο κινητήρα 236 κ.ε., ενώ οι Γερμανοί, σε μια συνολική περίοδο παραγωγής επτά ετών, χρησιμοποιούσαν  τετράχρονο μονοκίλυνδρο κινητήρα  247 κ.ε., πού απέδιδε 12 αντί 9 ίππων, για να ακολουθήσει και ένας 13 ίππων με 295 κ.ε., κυρίως για εξαγωγές.
Η εμφάνιση όμως μικρών μοντέλων και από άλλους κατασκευαστές, που έμοιαζαν περισσότερο με πραγματικά αυτοκίνητα, υποχρέωσε την BMW να βελτιώσει το φινίρισμα και τις λεπτομέρειες της Isetta, να την προσφέρει και σε διχρωμία.
Λίγο αργότερα εμφανίστηκε το "600": επρόκειτο για μια επιμήκυνση του ίδιου αυτοκινήτου, που εκτός από την μπροστινή πόρτα, διέθετε και μια πλαϊνή για τους πίσω επιβάτες, κινούμενο από ένα δικύλινδρο τετράτροχο μοτέρ 582 κ.ε.
Μαζί με την BMW, ένας αξιόλογος αριθμός από Isetta κατασκευάστηκε στο Μπράϊτον της Αγγλίας, στις εγκαταστάσεις ενός παλιού εργοστασίου σιδηροδρόμων, με αρκετά εξαρτήματα προερχόμενα από τη Γερμανία.
Ενώ η BMW σταμάτησε την παραγωγή το 1962, στην Αγγλία συνεχίστηκε μέχρι και το 1964, έχοντας αντέξει για μια πενταετία στον ανταγωνισμό των Mini, ενώ αρκετά αντίτυπα κατασκευάστηκαν και από τη γαλλική Velam, που επίσης είχε αγοράσει μαζί με την BMW τα σχετικά δικαιώματα.
Όταν έφθασε η στιγμή της οριστικής διακοπής της παραγωγής, ο συνολικός αριθμός των Isetta άγγιξε τα 200.000 αντίτυπα, με πωλήσεις ακόμη και στις Η.Π.Α., αποτελώντας το μοντέλο που ουσιαστικά βοήθησε, τότε, στην επιβίωση της BMW.
Μία ακόμη ενδιαφέρουσα πληροφορία: την εποχή που το τείχος χώριζε το Βερολίνο σε Ανατολικό και Δυτικό, χρησιμοποιήθηκε για 7 επιτυχείς αποδράσεις μόνο τον Σεπτέμβριο του 1964, λόγω του μικρού της μεγέθους (σύμφωνα με το Υπουργείο της Ανατολικής Γερμανίας).