LEITZ VIEWFINDER

Στις πρώτες φωτογραφικές μηχανές δεν υπήρχε σκόπευτρο. Το "καδράρισμα", η περιοχή που θα αποτυπωνόταν στο φιλμ, δεν είχε ακρίβεια. Επίσης δεν μπορούσαν να "εστιάσουν", να μεταβάλλουν την εστιακή απόσταση του συστήματος των φακών, ώστε να σχηματίζεται καθαρό το είδωλο στο φιλμ. Η αλλαγή συστήματος φακών έκανε τη διαδικασία ακόμη πιο περίπλοκη. Το viewfinder έδινε τη λύση. Ήταν ένα φορητό σκόπευτρο που έδειχνε την περιοχή που θα φωτογραφηθεί και την απόσταση του κεντρικού αντικειμένου φωτογράφησης από τον φακό. Βέβαια, καθώς δεν μπορεί να τοποθετηθεί ακριβώς στη θέση του φακού, υπάρχουν κάποιες αποκλίσεις. Η τελική λύση δόθηκε αργότερα, όταν "ενσωματώθηκε" στο φακό: με τη χρήση καθρέφτη και πρίσματος το φως από τον φακό οδηγείται στο σκόπευτρο (TTL -Through the Lens)