ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ROBOT

Γύρω στο 1930 ο Heinz Kilfitt, ωρολογοποιός, σχεδίασε μία φωτογραφική μηχανή που χρησιμοποιούσε φιλμ των 35mm. Κάθε λήψη της νέας φωτογραφικής μηχανής είχε διαστάσεις 24mm x 24mm και όχι 24mm x 36 mm όπως η Leica. Το αποτέλεσμα ήταν το φιλμ των 36 λήψεων -στη Leica- να δίνει 50 λήψεις. Αν και η καινούρια μηχανή απορρίφθηκε από την Kodak  και την Agfa, κατάφερε να βγει στην παραγωγή χάρη στον Hans Berning που ίδρυσε την εταιρία Otto Berning το 1934. Η πρώτη μηχανή που παράχθηκε, προωθούσε αυτόματα το φιλμ και έδινε τη δυνατότητα  λήψης 4 καρέ το δευτερόλεπτο. Με το πάτημα του κουμπιού λήψης, το μεταλλικό φύλλο –προστασία φωτός-  άνοιγε, ο μεταλλικός φωτοφράκτης διέγραφε μια πλήρη περιστροφή στο χρόνο που αντιστοιχούσε στην επιλεγμένη ταχύτητα, εκθέτοντας το φιλμ. Με την απελευθέρωση του κουμπιού λήψης, το προστατευτικό φωτός επέστρεφε στη θέση του, το φιλμ τυλιγόταν στο καρούλι - ώστε να είναι έτοιμο για την επόμενη λήψη- και ο φωτοφράκτης «όπλιζε».  Η ταχύτητα του φωτοφράκτη και η προώθηση του φιλμ πραγματοποιούταν χάρη στον μηχανισμό με ελατήριο που είχε σχεδιάσει ο ωρολογοποιός Kilfitt.  Οι ταχύτητες ήταν από 1 sec μέχρι 1/500 sec. Δεν υπήρχε δυνατότητα εστίασης, αλλά σύμφωνα με τον σχεδιαστή δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο: με τα κατάλληλα διαφράγματα του φακού των 40mm, και εφόσον η απόσταση του αντικειμένου δεν ήταν υπερβολικά μικρή, οι φωτογραφίες έβγαιναν εστιασμένες. Για την επιλογή του κατάλληλου διαφράγματος, πάνω στο φακό ήταν αποτυπωμένη η κλίμακα του βάθους πεδίου με διαφορετικά χρώματα για διαφορετικά διαφράγματα. Το «σώμα» της μηχανής ήταν από ανοξείδωτο ατσάλι.
Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε από τη γερμανική αεροπορία ως "gun camera" για τη λήψη αεροφωτογραφιών.
Φακός Schneider Tele Xenar 75mm f 3.8