Σετ δύο οφθαλμοσκοπίων και συγκλινόντων φακών (1890).
Το οφθαλμοσκόπιο είναι το ιατρικό όργανο που επιτρέπει την εξέταση του εσωτερικού του ματιού, την βυθοσκόπηση. Ο μαθηματικός Charles Babbage ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να φτιάξει το πρώτο οφθαλμοσκόπιο το 1847. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1851, ο Herman von Helmholtz εφηύρε το δικό του οφθαλμοσκόπιο. Ο Helmholtz διατύπωσε τα βασικά στοιχεία που απαιτούνται:
- Μία πηγή φωτός
- Μία μέθοδος για την καθοδήγηση του φωτός στο εσωτερικό του ματιού
- Μία μέθοδος για την διόρθωση και εστίαση της εικόνας του βυθού
Από τα τέλη του 19ου αιώνα καθιερώθηκαν δύο βασικές μέθοδοι βυθοσκόπησης, η άμεση (direct) και η έμμεση (indirect).
Το οφθαλμοσκόπιο επιτρέπει την εξέταση του εσωτερικού του οφθαλμού, τη βυθοσκόπηση. Αποτελείται από ένα κάτοπτρο, κοίλο ή επίπεδο που στο κέντρο του φέρει οπή και προσαρμόζεται σε λαβή. Το κάτοπτρο μπορεί να είναι από γυαλί με επάργυρη πλάτη ή από μέταλλο. Το κάτοπτρο οδηγεί το φως εξωτερικής πηγής (πχ ενός κεριού) στο εσωτερικό του οφθαλμού του ασθενή. Το φως περνά από την κόρη, καταλήγει στο πίσω εσωτερικό μέρος του οφθαλμού, ανακλάται και επιστρέφοντας στο οφθαλμοσκόπιο, περνά από την κεντρική οπή από όπου ο γιατρός παρατηρεί την εικόνα. Αν το οφθαλμοσκόπιο είναι πολύ κοντά στον οφθαλμό του ασθενή, λιγότερο από 3 cm (1 ίντσα), άμεση οφθαλμοσκόπηση, η εικόνα είναι μεγεθυμένη ως 14 φορές. Αν το οφθαλμοσκόπιο είναι σε απόσταση περίπου 40 cm (15 ίντσες), έμμεση οφθαλμοσκόπηση, απαιτείται ένας συγκλίνων φακός για να συγκεντρώσει το φως, που ανακλάται από το κάτοπτρο, στο εσωτερικό του οφθαλμού. Τώρα η εικόνα είναι ανεστραμμένη, η μεγέθυνση είναι ως 4 φορές και εμφανίζεται μία ευρύτερη περιοχή του εσωτερικού του οφθαλμού.