Στροφείο Συμπιεστή Αεροστρόβιλου

Ο αεριοστρόβιλος αποτελεί εξέλιξη παλαιότερων μηχανών. Η λέξη τουρμπίνα (στρόβιλος) προέρχεται από τη λατινική λέξη τούρμπο (turbo) που σημαίνει περιστροφή ή δίνη.
Ο αεριοστρόβιλος περιγράφεται το 1791 σε μια ευρεσιτεχνία του John Barber. Ο πρώτος που προέβλεψε τη χρήση των αεριοστοβίλων για την πρόωση των αεροπλάνων ήταν ο Frank Whittlle, αξιωματικός της Royal Air Force (Βασιλική Αεροπορία), στον οποίο απονεμήθηκε αργότερα ο τίτλος του ιππότη γι' αυτό του το επίτευγμα. Συνδύασε ένα απλό αεριοστρόβιλο και ένα ακροφύσιο για να φτιάξει την πρώτη μηχανή αεριοπροώθησης που κατοχύρωσε το 1930. Το 1936 ίδρυσε την Power Jet Limited για να αξιοποιήσει την εφεύρεση του. Το 1939 ήρθε η πρώτη παραγγελία για κινητήρα αεροπλάνου. Το ίδιο έτος πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση με μια γερμανική αντίστοιχη μηχανή, το Heinkel HE 178, ενώ η επιτυχία ήρθε με το Gloster-Whittle E 28/29 του 1941. Η χρήση των αεριωθητών έδωσε στα αεροσκάφη μεγαλύτερη ώθηση με μικρότερο βάρος και λιγότερους κραδασμούς από το συμβατικό συνδυασμό του κινητήρα αεροπλάνου εμβολοφόρου και της έλικας. Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου τα πλεονεκτήματα των αεριωθούμενων ήταν η ικανότητά τους να ανυψωθούν γρήγορα για να εμποδίσουν τα βομβαρδιστικά, καθώς επίσης να πετάξουν γρηγορότερα από τα βομβαρδιστικά ή τα εχθρικά καταδιωκτικά. Μετά τον πόλεμο, πολλοί πετυχημένοι αεριωθητές πωλήθηκαν με φυγοκεντρικούς συμπιεστές, αλλά τελικά ήταν το τέλος της εξέλιξης για τα αεροπλάνα, εξαιτίας της χαμηλής αποδόσεως αλλά και της μεγάλης τους μετωπικής επιφάνειας που οδηγούσε σε μεγάλη αντίσταση. Οι αξονικοί συμπιεστές που αντικατέστησαν τους φυγοκεντρικούς, είχαν ανώτερο αεροδυναμικό σχεδιασμό.