Πρέσα Λαδιού

Η πρέσα λαδιού με κοχλία, που περιγράφει ο Ήρωνας στο έργο του (3, 19), αποτελεί εξέλιξη της μυλόπετρας με μοχλό. Η εφαρμογή του κοχλία ως πηγή άμεσης πίεσης σε μία επιφάνεια αποτελεί πολύ σημαντικό βήμα στην ιστορία της τεχνολογίας. Είναι πιθανότατα ελληνική εφεύρεση που χρονολογείται στον 1ο αι. μ.Χ. Ο Ήρωνας γνωρίζει και περιγράφει δύο τύπους: ο πρώτος διαθέτει δύο κοχλίες που σηκώνουν και κατεβάζουν το λίθινο βάρος ανάλογα με την περιστροφή τους, ενώ ο δεύτερος ένα. Υπολογίζεται ότι οι διαστάσεις μιας τυπικής πρέσας λαδιού ήταν 45 Χ 60 εκ. Η πρέσα αυτή πολλές φορές αναφέρεται στις πηγές ως "ελληνική πρέσα" (torculum graecanicum) και ήταν σε ευρεία χρήση την εποχή του Βιτρούβιου (25 π.Χ.). Αναφορές στην πρέσα λαδιού γίνεται στους παπύρους του Ζήνωνα και δείχνουν ότι οι Αιγύπτιοι στις αρχές του 1ου μ.Χ. αι. χρησιμοποιούσαν και κατασκεύαζαν τέτοιους μηχανισμούς.