Ομοίωμα μηχανισμού της βυζαντινής εποχής (περίπου 530μ.Χ.).
Το βυζαντινό αυτό όργανο ανήκει, πιθανότατα, στην εποχή της βασιλείας του Ιουστινιανού και έγινε από άγνωστο έως σήμερα κατασκευαστή. Διασώθηκαν μόνο τέσσερα τμήματα του αρχαίου οργάνου τα οποία παραχωρήθηκαν το 1980 στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου. Οι συνεργάτες του Μουσείου Επιστημών J. Field και M. Wright το ανακατασκεύασαν, βασιζόμενοι σε ανάλογες κατασκευές και συναφείς πληροφορίες. Είναι σύνθετος μηχανισμός ως προς τη λειτουργία του και περιλαμβάνει ηλιακό ρολόι και ημερολογιακό μηχανισμό. Θεωρείται ως "απόγονος" του περίφημου οργάνου της ελληνιστικής περιόδου, γνωστού ως "Μηχανισμός των Αντικυθήρων". Τα τέσσερα τμήματα του οργάνου που διασώθηκαν είναι κατασκευασμένα από μπρούτζο και είναι τα εξής:
- Πρόσθιος δίσκος, διαμέτρου 135 mm, ο οποίος φέρει κλίμακες με υποδιαιρέσεις που δηλώνουν τους μήνες για τη χρήση του οργάνου και ως ηλιακό ρολόι. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν το Ιουλιανό ημερολόγιο και γι' αυτό τα ονόματα των μηνών αντιστοιχούν σ' αυτά που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα. Ο μπροστινός δίσκος φέρει επίσης τα ονόματα 16 πόλεων και επαρχιών με τις γεωγραφικές τους συντεταγμένες, καθώς και μία οπή γύρω από την οποία υπάρχει ένας δακτύλιος με επτά κεφάλια, που αναπαριστούν τους επτά θεούς των ημερών της εβδομάδας.
- Βραχίονας ανάρτησης ο οποίος περιστρεφόταν γύρω από την κεντρική οπή του εμπρόσθιου δίσκου, με το δείκτη του να καταγράφει τις ενδείξεις της κλίμακας του τεταρτοκυκλίου στην άκρη του δίσκου.
- Άξονας με τροχό αναστολής και δύο οδοντωτούς τροχούς. Ο τροχός μονής διεύθυνσης περιστροφής (αναστολής) έχει 7 λοβούς, ενώ οι οδοντωτοί τροχοί είναι των 7 και 10 δοντιών. Ο άξονας περιστρεφόταν στην ακραία οπή του εμπρόσθιου δίσκου. Ο τροχός αναστολής ήταν εφοδιασμένος με ένα μηχανισμό κλικ, ώστε το όργανο να προχωρά μια φορά την ημέρα.
- Άξονας με δίσκο της Σελήνης και οδοντωτό τροχό. Ο δίσκος της Σελήνης έχει 59 δόντια και είναι σχεδιασμένος για να ολοκληρώνει μια στροφή σε δύο σεληνιακούς μήνες, των 29 και 30 ημερών αλληλοδιαδοχικά.
Τα ονόματα των τόπων που αναφέρονται στην καταλόγηση των γεωγραφικών πλατών φαίνεται να σχετίζονται με την επικράτεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας πριν από την επέκτασή της κατά την βασιλεία του Ιουστινιανού του Α' (527-565 μ.Χ.). Mια από τις πόλεις που αναφέρονται, η αρχαία Διοκλεία στην περιοχή του Μαυροβουνίου, είχε ερειπωθεί από επιδρομείς την πρώτη δεκαετία του 7ου αιώνα και κατά τα φαινόμενα δεν ξαναχτίστηκε. Η μορφή των κεφαλιών των πλανητικών θεών μας τοποθετεί πριν από το 650 μ.Χ. Ο τρόπος γραφής των επιγραφών προσφέρει μια ασφαλή χρονολόγηση πριν από τον 7ο αιώνα και από τις λεπτομέρειες των σχημάτων των γραμμάτων έχουμε ενδείξεις για το τέλος του 5ου ή για το πρώτο μισό του 6ου αιώνα. Έτσι, όσον αφορά την κατασκευή του βυζαντινού ημερολογίου, συγκλίνουμε στην χρονική περίοδο μεταξύ του 480 και 560 μ.Χ.